In deze najaarscompetitie was al snel duidelijk dat de titelstrijd tussen beide Panhuisbewoners zou gaan. En de KNVB had het competitieprogramma niet beter kunnen inplannen: De laatste speelronde zouden beide ploegen elkaar gaan treffen aan de blauwe zijde van Panhuis.
GVVV startte de competitie sterk, met vooral veel doelpunten. Ook DOVO won haar wedstrijden eenvoudig. Na 5 wedstrijden was het herfstvakantie, hadden beide ploegen alles gewonnen en was al duidelijk dat dit waarschijnlijk zo zou blijven tot aan de onderlinge ontmoeting. Alleen Roda’46, Renswoude en FC De Bilt konden enigszins in het spoor blijven. Renswoude was de enige ploeg die het de meiden van DOVO echt lastig maakte. Na een 1-0 achterstand pakten de rooien vlak voor tijd alsnog, de dik verdiende, overwinning (1-2). Omdat het doelsaldo wel eens een rol kon gaan spelen scoorden de meiden er thuis tegen VRC lustig op los. In totaal troffen ze 11 maal doel was ook de conclusie van de leidster van VRC. Echter was de scheids ergens de tel kwijt geraakt en kwam niet verder dan 9 treffers. Werd hier de kans op het kampioenschap op een vervelende manier verkleind? GVVV had immers een ruime voorsprong, ondanks dat ook de blauwe motor al een keer iets gehaperd had. Thuis werd wat gelukkig gewonnen van FC De Bilt (5-3).
Maar op dezelfde dag van de mistelling ging het in Leusden pas echt mis. De blauwen stonden tegen Roda’46 lange tijd met 2-1 achter en het houtwerk voorkwam een zekere nederlaag. Maar verder dan de gelijkmaker kwam men niet en dat betekende puntverlies! Het doelsaldo was nu dus niet meer van belang en voor de winterstop hadden onze rooien die achterstand ook al in een voordeel omgebogen (+2).
En dus moest GVVV de beslissende confrontatie met onze meiden winnen om het kampioenschap alsnog in de wacht te slepen. Onze meiden hadden genoeg aan een gelijkspel, maar ja welke ploeg durft daarop te gokken? Onze buren hadden er alles aan gedaan om elke schijn van partijdigheid van de arbitrage weg te nemen door Lars Smit als scheidsrechter aan te wijzen.
Onder veel publieke belangstelling trapten beide ploegen om 09:30 uur af. DOVO begon wat beter aan de wedstrijd. Maar veel kansen leverde dit niet op. Er zat duidelijk veel spanning in de benen en halverwege de eerste helft nam GVVV het initiatief over. Dit resulteerde in een paar kansjes en bijna in de openingstreffer. Ouissam Baza schoot een bal van grote afstand langs keepster Joyca van Loenen. De bal spatte echter uiteen op de paal en kon vervolgens worden weggewerkt. DOVO probeerde vooral via de snelle buitenspeelsters gevaarlijk te worden en vlak voor rust resulteerde dit in de 0-1 voorsprong. Anouk van Laar werd op rechts diep gestuurd en gaf de bal strak voor het doel. De bal werd door iedereen gemist en Jennifer van Holten stond op de juiste plaats om de bal in het lege doel te lopen. De tweede helft gingen de blauwen (deze wedstrijd echter in zuurstok roze spelend) naarstig op zoek naar de gelijkmaker en die viel helaas al snel.
Ilse Verwoert wist uit een corner bij de tweede paal het net te vinden. Gevreesd werd dat GVVV nu op zoek zou gaan naar de benodigde voorsprong, maar vier minuten later bracht Jennifer van Holten DOVO opnieuw aan de leiding. Een prachtige aanval die begon bij Daisy Brandsma. Zij geeft de bal mee aan de rappe Anouk van Laar die op volle snelheid doorloopt naar de achterlijn, de bal laag en hard voor het doel geeft en bij de eerste paal wordt binnengeschoven door Jennifer. Na deze nieuwe voorsprong leek het er even op alsof onze meiden ‘bevrijd’ waren van de spanning. Er werd weer lekker gevoetbald en er volgenden enkele gevaarlijke hoekschoppen. Maar GVVV liet zien over een goede ploeg met veerkracht te beschikken. Halverwege de tweede helft trokken ze de stand weer gelijk door een doelpunt van de aangeefster van de eerste gelijkmaker, Robin Gerritsen. Het spel golfde op en neer en de spanning steeg met de minuut. DOVO had enkele corners hard voor het doel geschoten. Krap tien minuten voor tijd opnieuw een corner. Op aangeven van de leiding werd deze wat minder hard ingeschoten en dit had direct effect. Jennifer Vos legde de bal keurig op het hoofd van Daisy Brandsma en via een verdediger van GVVV stonden onze meiden voor de derde keer op voorsprong: 2-3. Was dit dan de beslissing? GVVV zette nog een keer alles op alles.
Maar was er tijd genoeg? Op de bank bij DOVO werd de champagne alvast gepakt. Maar opnieuw ging het mis bij een blauwe aanval over rechts. Ilse Verwoert gaf de bal af op GVVV’s topscoorster Romaissa Douna die de bal snoeihard achter de kansloze Joyca van Loenen schoot. Zou het dan toch nog misgaan voor onze rooien? De blessuretijd was reeds ingegaan en GVVV geeft nog een keer vol gas. Een beetje onnodig wordt er nog een corner weggegeven. Alle hens aan dek bij de DOVO girls.
De bal komt gevaarlijk voor het doel en wordt vanaf de rand van het strafschopgebied ingeschoten. Gelukkig wordt het schot geblokt en daarna naar voren geschoten waarna de uitstekend leidende Lars Smit blaast voor het einde.
In een bloedstollende finale heeft DOVO MD1 de titel geprolongeerd. Er barst een feestje los in het rode kamp met champagne en confetti kanonnen. Bij de blauwen zijn er enkele traantjes, maar nadat de eerste teleurstelling verwerkt is komen ze met opgeheven hoofd heel sportief onze meiden de hand drukken.
De meiden gaan zich opmaken voor een feestje en komen na een half uurtje aan in de eigen DOVO-kantine. Helaas loopt dit voor onze meiden uit op een flinke teleurstelling. Bij DOVO was men kennelijk niet op de hoogte van deze knappe prestatie aangezien er niemand namens de vereniging aanwezig was om de meiden te verwelkomen en te feliciteren. Een gemiste kans. Maar we gaan er vanuit dat dit alsnog wordt goedgemaakt.
GVVV MD1 – DOVO MD1 3 – 3 (0 – 1)
’29 0 - 1 Jennifer van Holten
’32 1 - 1 Ilse Verwoert
’36 1 - 2 Jennifer van Holten
’45 2 - 2 Robin Gerritsen
’51 2 - 3 Daisy Brandsma
’56 3 - 3 Romaissa Douna
