‘Ik ben Willem van Braak en ik ben vijftig jaar oud. Ik ben getrouwd met Hilda en we hebben vijf kinderen. In het dagelijks leven ben ik docent Nederlands op het Ichthus College in Veenendaal. Daarnaast zit ik voor de ChristenUnie in de gemeenteraad, ben ik organist in twee kerken en scheidsrechter bij DOVO.’
DOVO-familie
Willem vertelt hoe hij in aanraking is gekomen met DOVO. ‘Ik ben in dragonder opgegroeid en kom uit een echte DOVO-familie. Mijn moeders kant van de familie heet Van Ree en dat zijn echte DOVO-mensen. Het familiebedrijf, drukkerij Van Ree, is nog steeds sponsor van de club. Ik voetbalde zelf met mijn schoolvriendjes bij VRC, maar we gingen altijd kijken bij DOVO 1.’
Nadat Willem en Hilda in het huwelijksbootje waren gestapt, gingen ze in Veenendaal-West wonen. DOVO was in de buurt en kwam zodoende weer op Willems pad. ‘Drie van mijn kinderen voetballen bij DOVO. Toen mijn oudste zoon begon, ging ik wel eens vlaggen bij zijn wedstrijden. Tijdens een van die wedstrijden stond er iemand van de scheidsrechterscommissie achter mij. Hij hoorde mijn commentaar op bepaalde beslissingen en gaf aan dat ik er kijk op had. Ik werd vervolgens gevraagd voor de nieuw opgerichte scheidsrechterscursus.’
Vrijwilligerswerk
Als het op vrijwilligerswerk aankomt, is Willem niet de beroerdste om een handje te helpen. Zo zijn hij en zijn vrouw een levensmiddelenkastje begonnen en vangen ze ook wel eens een kind op als gastgezin. Ook bij DOVO voert hij verschillende taken uit. ‘Dit is mijn negende seizoen als scheidsrechter en ik vind het nog steeds hartstikke leuk. Je doet het omdat je er zelf plezier uithaalt en ik zie het ook als mijn bijdrage als vrijwilliger voor de vereniging. Daarnaast verzorg ik af en toe een training bij een van mijn kinderen als de trainer een keer niet kan.’
De zaterdag staat volledig in het teken van DOVO bij de familie Van Braak. ‘Je bent er sowieso een uurtje of tweeënhalf voor het fluiten van een wedstrijd. Daarnaast ben je vooraf al bezig met het analyseren van de teams, zodat je even kijkt wie er in dat team spelen en wat je eventueel kan verwachten op zaterdag. Soms fluit je zelfs twee wedstrijden en laatst heb ik er een keer uit nood drie gefloten’, legt Willem uit. ‘Ook volgen mijn zoons en ik het eerste team, zo zijn we vorig jaar bijvoorbeeld naar VVSB in de nacompetitie geweest. DOVO is wel onderdeel van het gezinsleven hier.
’Mooiste herinnering
De club betekent veel voor Willem, zo geeft hij aan: ‘DOVO zit in het DNA van mijn familie en ik kom er graag. Als je het clubhuis binnenkomt, is het er altijd gezellig en iedereen is er welkom. Ik ken er ook veel mensen, dus je hebt al snel het ons kent ons gevoel. Ik heb eigenlijk alleen maar positieve ervaringen meegemaakt op de club.’
Willem heeft dus veel positieve ervaringen meegemaakt, maar wat is zijn mooiste herinnering aan DOVO? Hij vertelt: ‘Dan moet ik toch gelijk denken aan een aantal kampioenschappen van DOVO 1 en de derby’s tegen GVVV. Ik heb heel wat mooie wedstrijden meegemaakt wat dat betreft op het Panhuis.
Als scheidsrechter heb ik ook een aantal mooie wedstrijden mogen fluiten. Een mooi moment dat ik mij herinner is dat ik een keer voordeel gaf en daar een doelpunt uit volgde. Dat kun je bijna als een succes van jezelf zien, als een soort assist.’
Waardering
Scheidsrechter zijn kan soms een ondankbare taak zijn vanwege de vele opmerkingen die men ontvangt. Hoe zit dat voor Willem? ‘Ik krijg vaak waardering voor wat ik doe. Van zowel toeschouwers, voetballers als coaches. Daar doe je het in eerste instantie natuurlijk niet voor, maar dat maakt de taak wel een stuk prettiger.’
Toch kan hij zich ook een bijzondere ervaring voor de geest halen. ‘Ik floot een wedstrijd van de O19 waarbij een speler continu commentaar gaf, waarop ik hem besloot een gele kaart te geven. De speler kwam vervolgens dreigend op nog geen tien centimeter van mij staan. Door mijn hoofd flitste even dat ik wel eens een klap zou kunnen krijgen, maar gelukkig bleef het bij wat gescheld. Ik trok vervolgens een rode kaart en de jongen in kwestie kon gaan douchen. Een teamgenoot dacht later hetzelfde trucje te kunnen uithalen, waardoor ze de wedstrijd eindigde met negen man. Na afloop was de coach van dat team tot mijn verbazing boos omdat ik zijn ploeg had benadeeld. Dan heb je het volgens mij niet helemaal begrepen….’
Gelukkig kun je na afloop altijd even sparren, legt Willem uit: ‘Meestal is er wel een andere scheidsrechter, of iemand van de scheidsrechterscommissie of de wedstrijdsecretaris aanwezig in het secretariaat. Dan bespreken we dit soort dingen met elkaar. Wat dat betreft wordt er wel goed op elkaar gelet en dat is een compliment voor de club’, aldus Willem.
Een oproep aan anderen
De vijftigjarige heeft nog wel wat te zeggen tegen degenen die nog geen vrijwilliger zijn of twijfelen om een taak op te pakken. ‘Kom erbij, want je weet niet wat je mist! Zo kunnen we samen de vereniging overeind houden.’ Bent u na het lezen van dit interview enthousiast geworden om ook vrijwilliger te worden?
Aanmelden kan via deze link http://www.dovo.nl/1053/geef-hier-die-klus/ of meldt u bij de club
