Op 23 april 1933 besluiten 12 vrienden uit de omgeving van de Gortstraat in Veenendaal een voetbalvereniging onder de naam DVO (Door Vrienden Opgericht) te starten. De clubkleuren zijn rood-wit. De spelers dragen een rood shirt met witte manchetten en witte kraag, een witte broek en rood-wit geblokte kousen. In 1937 werd de naam omgedoopt tot DOVO. Deze letters DOVO staan voor Door Ons Vrienden Opgericht.
De animo blijkt in het begin erg groot, want eind mei van 1933 bestaat de vereniging inmiddels uit 27 spelende leden, 3 niet-spelende leden, 24 adspirantleden (dat zijn jongens tot 16 jaar, die nog niet als volwaardig lid werden beschouwd en die ook nog geen bondscontributie hoefden te betalen) en ruim 20 donateurs (ook wel 'ondersteunende leden' genoemd). Op 3 juli 1933 komen er nog eens 2 spelende leden bij, zodat het totaal aantal leden naar onze tijd 'vertaald'- komt op 54.
Een flinke aanwas dus bij de start, die echter niet spontaan doorzet. Pas na de oorlog, in 1948 om precies te zijn, telt DOVO voor het eerst meer dan honderd leden. In 1966 is een aantal van 500 leden bereikt, terwijl de 'magische' grens van duizend leden in 1995 wordt bereikt. In 2009 wordt het 1.400 lid gehuldigd. Bij aanvang van het jaar 2011 telt DOVO liefst 1.461 leden, wat is doorgegroeid naar ruim 1500 in 2014 - een record in de clubhistorie. DOVO is daarmee de grootste sportvereniging van Veenendaal en staat daarmee in de top-12 van grootste amateurverenigingen van Nederland.
Twee jaar vanaf de oprichting speelde DVO in de toen nog bestaande Christelijke Voetbalbond. In 1935 werd DVO ingedeeld bij de Utrechtse Provinciale Voetbalbond - de UPVB, de latere Afdeling Utrecht, nu District Midden -. In het begin voetbalde de vereniging onder de naam DVO (Door Vrienden Opgericht).
In 1936 werd DVO daarin afdelingskampioen. In 1937 werd deze prestatie herhaald, even als in 1939, maar dan met het verschil dat de nog jonge vereniging zowel het afdelingskampioenschap als ook het bondskampioenschap behaalde.
De oorlog bracht door moeilijkheden van allerlei aard gedeeltelijke passiviteit. Veel leden doken onder en het speelveld werd onder water gezet.
De vereniging werd Koninklijk goedgekeurd op 18 maart 1960. Sinds 26 augustus 1979 is DOVO een vereniging met volledige rechtsbevoegdheid. DOVO staat ingeschreven bij de KvK onder nummer V477659.
Bloeiperiode
In 1942 'verhuisde DOVO' naar de afdeling Arnhem. Wegens het ontbreken van een eigen speelveld, werden alle wedstrijden 'uit' gespeeld. De grote bloeiperiode van DOVO begon na de oorlog. De vereniging had met 19 leden de oorlog overleefd en al gauw kwam dit aantal op 30. In 1948 werd DOVO Algemeen Kampioen van de Afdeling Utrecht.
Door dit kampioenschap promoveerde DOVO naar de 4e klasse van de KNVB, District Oost. DOVO werd in die eerste KNVB competitie (1949) meteen al kampioen van deze 4e klasse. Tien bussen met Veenendaalse supporters vergezelden het elftal naar Amersfoort, waar DOVO op Sportpark Birkhoven in de kampioenswedstrijd DVS '33 uit Ermelo met 3-2 klopte. In 1950 geen kampioenschap, maar een tweede plaats en bij keuze promotie naar de 3e klasse van de KNVB. In deze 3e klasse werd DOVO op 22 maart 1958 door een 9-4 zege op de v.v. Apeldoorn kampioen.
Deze 3e klasse was toen het hoogst bereikbare, dus promotie was er niet. In 1959 wist DOVO - na een achterstand van 6 punten - toch nog redelijk te eindigen, gelijk met Genemuiden. Hetgeen resulteerde in een beslissingswedstrijd in Ermelo. Het werd een wedstrijd met 'Zuidamerikaanse toestanden' - zoals in de archieven te lezen staat - en Genemuiden won met 3-2. Een succesjaar was 1960, toen DOVO niet alleen kampioen werd, maar waarin ook de KNVB-beker werd veroverd. Toen in 1961 de 2e klasse werd ingevoerd, was DOVO er ook 'als de kippen bij' om een tree hoger te gaan spelen.
De Hoofdklasse
In 1970 werd de 1e klasse van het zaterdagvoetbal ingesteld. DOVO wist zich vanaf het begin (op 18 april 1970) - te verzekeren van een plek binnen die nieuwe klasse. Tot en met de instelling van de Hoofdklasse (seizoen: 1996-1997) wist DOVO zich in die hoogste klasse van het Zaterdagamateurvoetbal te handhaven.
Dit betekent dat van de bijna 100 clubs die vanaf de instelling van de Eerste Klasse tot en met 1996-1997 deze klasse bevolkten, IJsselmeervogels, Quick Boys, Noordwijk, Spakenburg en ook DOVO de enige clubs zijn die nooit uit die klasse degradeerden. En dat was een prestatie op zich. Helaas degradeerde DOVO in 2006 uit de hoofdklasse na een memorabele wedstrijd (de scheidsrechter liet ruim 20 minuten langer doorspelen) om een jaar later weer direct terug te komen in de hoofdklasse.
In 2010 degradeerde DOVO na een dramatisch seizoen, op zowel bestuurlijk als sportief gebied, wederom na de 1e klasse. Een degradatie met het gevolg dat de afstand tot de top van het zaterdagvoetbal nu twee klassen bedroeg, omdat vanaf het seizoen 2010-2011 de Topklasse werd ingevoerd.
De 1e klasse A bleek echter een maatje te klein voor DOVO want met grote overmacht (20 punten voorsprong) werd, vier speelrondes voor het einde van het seizoen, het kampioenschap behaald waardoor promotie naar de hoofdklasse een feit was.
In de hoogste afdeling van het zaterdagvoetbal (t/m het seizoen 2009-2010) werd DOVO acht keer kampioen: 1975, 1977, 1979, 1989, 1991, 1994, 1999 en 2004. Algemeen Kampioen van de Zaterdagamateurs werd DOVO in 1979.
Clubliefde
Het is onmogelijk om in dit korte overzicht een totaalbeeld te geven van de voetbalvereniging DOVO. Memorabele feiten zijn o.a. nog de waardevolle krachten die DOVO geleverd heeft aan vertegenwoordigende elftallen (Kobus Klumpenaar, Jean Kroesbergen, Teus van Laar, Klaas van Hall, Ad van Manen, Nico Diepeveen, Gerard Schinkel. Hans van Kooten, Nico Loch, Steef van de Oosterkamp, Jan Gaasbeek), het zes keer achter elkaar kampioen worden van DOVO 2, het aantrekken van een Technisch Directeur in 1989, de komst van Businessclub De Heuvelrug, het vele werk dat een enthousiast en volijverig bestuur, alle commissies, leiders, trainers, spelers, medewerkers, begeleiders, sponsors, adverteerders ... enz. enz. met veel clubliefde verrichten.
Een gezellig clubhuis en een grote schare trouwe supporters completeren dit beknopte overzicht van 'DOVO in vogelvlucht'.
