We wisten dat de selectie van 19-1 dit seizoen goed was. Immers 9 spelers van de 17-1 waren net kampioen geworden. Maar van de selectie, met 9 eerstejaars A1 spelers, kon niet verwacht worden dat er direct gestreden kon worden om het kampioenschap.
Toch bleek al snel dat het een bijzondere groep was. De eerste periode werd binnengehaald en de nacompetitie was in ieder geval een feit. Als koploper ging de 19-1 de winterstop in.
Maar kwam daar niet ongeschonden uit. De eerste wedstrijd nog winst maar tot overmaat van ramp bleek trainer Dick Boon een hernia te hebben welke hem gedurende 5 wedstrijden uit de running hield en zonder hem werd de eerste nederlaag geleden. Dick werd gelukkig vervangen door Steef Oosterkamp en Michael Brussen.
Toch was er iets in de ploeg geslopen. Een onverklaarbaar angst-fenomeen, dat je wel vaker ziet in het voetbal. Er werd een tweede keer verloren en de kans op een kampioenschap leek te zijn verdampt.
Dick Boon keerde net op tijd terug om het roer weer over te nemen tegen de topper Bennekom, die de lijst aanvoerde, en stevig in het zadel leek te zitten.
Met een 4-1 overwinning op Bennekom werd door DOVO 19-1 een nieuwe episode ingeleid. Er groeide iets in de groep. Er was een saamhorigheid en een bereidheid om voor elkaar en iedere bal te knokken.
Tegelijkertijd leek het angst-monster, dat in DOVO 19-1 had gehuisd, verkast te zijn naar Bennekom want de nummer 1 verloor niet alleen van DOVO 19-1 maar ook van Vriendenschaar. Hierdoor stond DOVO weer boven aan met 1 punt verschil met Bennekom.
Iedere week telden het team en de begeleiders af want met nog 5 wedstrijden te spelen had DOVO 19-1 het helemaal in eigen hand, het kampioenschap.
6 keer werd er op rij gewonnen en op zaterdag 26 mei kon DOVO 19-1 tegen Woezik kampioen worden. Voor het eerst in de geschiedenis kon DOVO 19-1 (A1) promoveren naar de 3de Divisie.
Met het begeleidende team en het bestuur werden voorbereidingen getroffen voor het eventuele kampioenschap. Een touringcar werd geregeld en familie en vrienden van de spelers konden mee reizen naar Wijchen alwaar DOVO 19-1 om half drie begon aan hopelijk de laatste wedstrijd van de competitie.
Het was warm, heel erg warm! Meer dan 30 graden was het op het nieuwe kunstgrasveld van Woezik. Een waar slagveld, waar gestreden moest worden, niet alleen tegen Woezik maar ook tegen de warmte en de kampioensstress. Want die was er, bij iedereen.
Na het fluitsignaal leek DOVO goed te starten want vrijwel in de eerste minuut was er een grote kans die helaas niet benut kon worden. Woezik speelde slim. Fysiek met opkomende backs en snelle spitsen waar DOVO in de eerste helft niet direct een antwoord op had. DOVO werd achter onder druk gezet en tot grote schrik scoorde Woezik de 1-0. De afgelopen wedstrijden was DOVO vaker op een achterstand gekomen en had deze achterstand omgebogen in een overwinning maar bij zo'n kampioenswedstrijd wist je het maar nooit.....
Gelukkig bleek de keeper van Woezik iets minder betrouwbaar en liet hij de bal los na een inzet. Aron Velthuizen, de spits, kon de rebound inschieten. 1-1. De vlaggenist van Woezik vond het lastig om onpartijdig te vlaggen. Links buiten Pepijn van der Wissel werd meerdere keren buitenspel gevlagd, terwijl het duidelijk was dat de snelle vleugelspits achter de verdediger was vertrokken. Gelukkig viel het de scheidsrechter ook op, toen Pepijn, ditmaal aan de rechterkant, de achterlijn opzocht. Wederom werd voor buitenspel gevlagd, maar ditmaal liet de scheidsrechter wel door voetballen. Een fraaie voorzet op maat belandde voor de voeten van Sam Schoeman die de 1-2 aantekende. Dit was tevens de ruststand.
In de rust werd door trainer Dick Boon aangehaald dat de komende 45 minuten alles verloren of gewonnen kon worden. “Besef, is het sleutelwoord. Vechten met het mes tussen de tanden en het wapen van DOVO 19-1 is de tweede helft,” aldus de trainer.
De tweede helft werd door menig supporter met samen geknepen billen beleefd. DOVO was 2 maal toe zo dicht bij de verlossende derde treffer maar verzuimde om het af te maken. Woezik bleek minder gevaarlijk doordat, door tactisch ingrijpen, het middenveld beter grip had op Woezik. Toch beleefde iedereen nog benauwde momenten toen de bal gevaarlijk dicht bij het DOVO doel kwam. De krachten dreigden weg te ebben, zeker bij Tarik El Khoulati, die ondanks de Ramadan, zijn niveau haalde. Tarik werd gewisseld door 17-1 speler Noah Staal die goed inviel.
Pepijn van der Wissel werd gewisseld voor Kaya Peters en kort daarna werd Sam Schoeman
gewisseld voor Jordin van de Lustgraaff die een kwartier voor tijd de bal aan de linker zijde kreeg aangespeeld, zijn man uitspeelde en koelbloedig de bal onhoudbaar in de verre hoek schoot. Wat een opluchting bij spelers, staf en de meegereisde supporters! Ook spits Aron Velthuizen werd gewisseld voor Nick van Oijk.
De laatste 10 minuten stonden wissels -en staf schouder aan schouder te wachten op het verlossende fluitsignaal.
En daar was het! DOVO 19-1 kampioen vierde Divisie -Oost E, promotie naar de derde Divisie.
Een waar sprookje dat werkelijkheid is geworden….
Felix van der Wissel
